Советхан ағамыз бірде жолаушылап келе жатып таныс бір үйге түскен екен.
Жаз айы, күн ыстық. Әлгі үй сойылған қойдың сақтауға келмейтін мүшелерін асып отырса керек. Бір кезде ас түсіріліп, қонақтың алдына тартылады. Сәкең пышағын алып, турап отырса, алдындағысы өкпе-бауыр, ішек-қарын, без шажырқай, бүйрек-сирақ дейсің бе, өңшең бір қадірсіздеу мүшелер болып шығады. Сонда мұндай кезде үнсіз қала алмайтын ағамыз:
- Ойпыр-ай, бәйбіше, мына қойдың терісінен басқасының бәрін асқан екенсіз, - деген екен.
