Бірде Әзекеңнің Күршімде тұратын жездесі қайтыс болады. Ол кісі соғысқа қатысып, бір аяғын беріп қайтқан ардагер ақсақал екен.
Алматыдан шыққан бір ұлын күте-күте, ақыры жұрт марқұмды жерлеуге кіріседі. Жиылғандар топырақ салып болып қалған шамада әлгі жігіт те келіп жетеді. Әзімжан нағашысын көріп, жақындай берген ол қолындағы талды шаншымақ ниетпен:
- Әкемнің басы қай жақта? - деп сұрайды. Қай кезде де қалжыңы қалмайтын Әзекең:
- Әкеңнің басы осы шұңқырда. Ал аяғын Германиядан не Польшадан ізде! - деген екен.
